మగధ దేశాన్ని మంత్రపాల మహారాజు పరిపాలిస్తుండేవాడు. ఆ దేశానికి రాజధాని అమరావతి. రాజు భార్య పేరు చంద్రమతి. వారికి లేక లేక ఒక కూతురు పుట్టింది. ఆమెకు హైమావతి అని పేరు పెట్టారు. హైమావతి యుక్తవయస్సు రావడంతో ఆమెకు పెండ్లి చేయాలని ఆమె తల్లిదండ్రులు అనుకున్నారు. దాంతో వివిధ దేశాల రాకుమారుల చిత్రపటాలను తెప్పించారు. వాటిలో కళింగదేశపు రాజు వీరపాలుని పుత్రుడు గుణవర్మ లాటదేశపు ప్రభువు శూరపాలుని పుత్రుడు ధనవర్మ చిత్రపటాలు

జీవిత సత్యం తెలుసుకోవడమే ఆనందానికి మూలం. కొండ అడ్డు వచ్చిందని నది తన ప్రవాహాన్ని అక్కడితో ఆపేయదు. నది తన పక్క మార్గం వెతుక్కుని మరీ ముందుకు సాగిపోతుంది. ఉలితో చెక్కితేనే కఠిన శిలలైనా సుందర శిల్పాలుగా మారేది. వెదురు కర్ర అయినా, దాన్ని మురళిగా మారిస్తే ఆనందరవళిని వినిపిస్తుంది. ఆ మధుర గానం ఏకంగా శ్రీకృష్ణ పరమాత్ముడినే పరవశింప చేస్తుంది. ఆ మధుర గానం లోకాలను ఓలలాడిస్తుంది. కష్టాలకు

ఒకానొకప్పుడు మన శరీరంలో ఉన్న ఇంద్రియాలు ఒక దానితో ఒకటి పోట్లాడుకున్నాయి. వాటిలో ఎవరు గొప్ప అనేది కలహానికి కారణం. నేను గొప్ప అంటే నేను గొప్ప అని అవి పోట్లాడుకున్నాయి అవి బ్రహ్మ వద్దకు వెళ్లి, ‘‘అయ్యా! మాలో ఎవరు గొప్ప?’’ అని అడిగాయి. ‘‘ఏది లేకపోతే శరీరం వ్యర్థమో అదే గొప్ప’’ అన్నాడు బ్రహ్మదేవుడు. మొదటగా వాక్కు శరీరం నుండి బయటికి వెళ్లిపోయింది. అది ఒక సంవత్సరం పాటు శరీరంలోకి

తెనాలి రామకి•ష్ణునికి వసుంధరుడు అనే పుత్రుడు ఉండేవాడు. అతడు ఒకనాడు విధివశాన దట్టమైన అడవిలో ప్రయాణం చేస్తూ దారి తప్పి ఎక్కడికో చేరుకున్నాడు. దారి తెలియక అతను అరణ్యంలో సంచరిస్తుండగా ఒక ఆశ్రమం కనిపించింది. ఆ ఆశ్రమంలో తుందిలుడు అనే యోగి ఉండేవాడు. వసుంధరుడు చేసేది లేక ఆ ఆశ్రమంలోనే తలదాచుకున్నాడు. రోజూ తుందిలుడు దగ్గరలోని ఓ స్ఫటిక స్తంభం వద్దకు వెళ్లి అక్కడ నున్న యక్షిణీ దేవాలయంలో