నిజం చెప్పాలంటే.. మన మాతృభాష తెలుగు క్షీణ దశలో ఉంది. చాలా పదాలు, పదబంధాలు వాడుకలో లేకుండాపోతోంటే, మరికొన్ని విపరీత వాడకంతో నవ్వుల పాలవుతున్నాయి. అందుకేనేమో.. ఆడవారి మాటలకు కాదు.. మన తెలుగు వారి మాటలకు అర్థాలే వేరయా అని అనుకోవాల్సి వస్తోంది. మరోపక్క మనం ఆంగ్లం నుంచి చాలా పదాలు అరువు తెచ్చుకున్న మాట నిజమే కావచ్చు గాక! కానీ, మన తెలుగు పదాలను తీసుకెళ్లి ఆంగ్లం వాళ్లు

మన ముందు తరాల వారు మనకు అందించిన మహత్తర కానుకల్లో అపురూపమైనవి- సామెతలు. తమ అనుభూతుల్ని, అనుభవాల్ని రంగరించి మదించగా పుట్టినవే సామెతలు. ఒకవిధంగా అవి చిన్న చిన్న పదాల్లో అనంతరమైన అర్థాన్నిఇముడ్చుకుని ఉంటాయి. వాటిలో జీవితపు అనుభవసారం ఉంటుంది. వికాసం ఉంటుంది. అటువంటి సామెతల వెనుక ఉన్న అంతరార్థపు కథలను తెలుసుకుందాం. వాములు తినే వారికి పచ్చగడ్డి ఫలహారమా? సామెతలను వ్యావహారికంలో ఉపయోగించడానికి మాత్రమే కాదు.. వాటిని వినడం..

రామాపురం అనే గ్రామంలో రామయ్య, సీతమ్మ అనే దంపతులున్నారు. వ్యవసాయ కుటుంబం కావటం వలన ఆవులు, గేదెలు, గొర్రెలతో పాటు కుక్కను, పిల్లిని కూడా పెంచు కుంటున్నాడు రామయ్య. ప్రతిరోజు పశువులను మేపుకుంటూ, వ్యవసాయం చేసుకుంటూ పొలాలలోనే భార్యా, భర్త గడిపేవారు! రాత్రివేళకు ఇంటికి చేరి, సీతమ్మ వంటపని చేసేది. పగలంతా ఇంటిని కనిపెట్టుకొని కుక్క, ధాన్యం బస్తాలు ఎలుకల బారిన పడకుండా పిల్లి కాపలాకాసుకొని ఉండేవి. రామయ్య రాత్రి