భవిష్యత్తుకు ఓ ఆకారమంటూ ఉంటే అది స్త్రీ రూపంలోనే ఉంటుంది. అదే- శక్తి స్వరూపం. శక్తి.. అనంతతత్త్వానికి ప్రతీక. ఆ శక్తి స్వరూపిణికి మరెవరో సాధికారత కట్టబెట్టలేదు. తనకు తానే అధికారాన్ని సృష్టించుకుంది. సృష్టించడం అనేది ఆమెకు మాత్రమే తెలిసిన విద్య. విధాత బొమ్మను మాత్రమే చేయగలడు. ప్రాణం పోసేది మాత్రం శక్తి స్వరూపిణి అయిన మూలపుటమ్మే!. ఆమె సరస్వతిగా- విజ్ఞాన స్వరూపం. ఆమె పార్వతిగా- అధికార స్వరూపం. ఆమె లక్ష్మిగా- సంపద స్వరూపం. నిజానికి ముగ్గురు మూర్తులున్నట్టు కనిపిస్తారు కానీ, ఉన్నది ఒక్కటే

విఘ్నేశ్వరుడు జ్ఞానానికి ప్రతినిధి. వివేకానికి ప్రతీక. ఏనుగు తల నుంచి ఎలుక వాహనం వరకు.. ఆయనలోని అంగాంగమూ అమూల్యమైన పాఠమే. గుమ్మడి కాయంత తల.. గొప్పగా ఆలోచించాలని చెబుతోంది. చాటంత చెవులు.. శ్రద్ధగా వినమని చాటుతున్నాయి. తొండం.. విఘ్నేశ్వరుడి తొండం పైకి మెలితిరిగి ఉంటుంది. ఎదిగేకొద్దీ ఒదిగి ఉండాలనే తత్త్వానికి ఇది సూచిక. మనకున్న శక్తిసామర్థ్యాలను, తెలివితేటలను మంచి పనులకు వినియోగించాలని ఇది చెబుతోంది. బుల్లి నోరు.. వీలైనంత తక్కువగా మాట్లాడమంటోంది. చిన్ని కళ్లు.. సూటిగా లక్ష్యానికే గురి పెట్టమంటున్నాయి. బానపొట్ట..

అరమరికలు లేని హృదయపూర్వక హితం- స్నేహితం. మన జీవితంలో పెరిగే వయసు.. గడిచిపోయే కాలాన్ని బట్టి స్నేహితులు మారుతుంటారు. కానీ, స్నేహం విలువ మాత్రం మారదు. ఒక వయసు వచ్చేసరికి తల్లిదండ్రులే స్నేహితులుగా మారుతుంటారు కూడా. కానీ, మన జీవితంలో నిజమైన స్నేహితుడు మాత్రం భగవంతుడే. భగవంతుడు నిత్య చైతన్య స్వరూపి. దేవుడిని అర్చించడానికి మన పెద్దలు ‘నవవిధ భక్తులు’ బోధించారు. వాటిలో అత్యంత ముఖ్యమైనది- ‘సఖ్య భక్తి’. సఖ్యం అంటే స్నేహం. అంటే, భగవంతుడినే స్నేహితుడిగా

తల్లి ఆహారాన్ని ఇచ్చి పోషిస్తుంది. తండ్రి మనుగడకు దారి చూపిస్తాడు. గురువు తన దిశానిర్దేశంతో సరైన దారిలో ఉంచుతాడు. పిండిని సరిగా కలిపి మర్దిస్తేనే రొట్టె ముక్క తినడానికి వీలుగా ఉంటుంది. దైవం స్వీకరించగల రీతిలో మనల్ని సంసిద్ధం చేయడానికి గురువు అవసరం. వేదకాలం నాటి నుంచి కొనసాగుతున్న గురు పరంపర ఒకానొక ఆధ్యాత్మిక రహస్య ఉద్యమం. ఇలా పరంపరగా మనల్ని అనుగ్రహిస్తున్న గురువులను పూజించేందుకు ప్రత్యేకంగా ఒకరోజును మన పెద్దలు నిర్దేశించారు. ఆషాఢ మాసానికి ఉత్తమ గ్రహం గురువు. కనుక

ప్రపంచానికి నిన్ను పరిచయం చేసేది అమ్మ.. నీకు ప్రపంచాన్ని పరిచయం చేసే వాడు నాన్న.. నిజమే! అమ్మ జీవితాన్నిస్తుంది. నాన్న జీవన విధానాన్ని నేర్పుతాడు. బిడ్డకు నడక, నడవడిక, నాగరికత, సమాజంలో మనగలిగే ఒడుపు, లౌకిక వ్యవహారాలు, మనుగడకు మెలకువలు వంటివెన్నో నేర్పించే ఆది గురువు తండ్రి. తండ్రి బిడ్డ చెయ్యి పట్టుకుని నడిపిస్తున్నాడంటే.. దానర్థం దారి చూపుతున్నట్టు కాదు.. భవిష్యత్తులోకి దారితీయడం. నాన్న అమ్మ మాదిరిగా బోళామనిషి కాడు. కలిగే కష్టాలు, తగిలే గాయాలు బహిర్గతం చేయని ధీరగంభీరుడు. కాఠిన్యాలూ, కన్నెర్ర