కాల చక్రానికి అధిపతి సూర్యుడు. కర్మసాక్షి అయిన ఆయన ఆధీనంలో నిరంతరం తిరిగే కాలచక్రంలో సంవత్సరానికి రెండు ఆయనాలు వస్తాయి. అవి- దక్షిణాయనం, ఉత్తరాయణం. జనవరి తొలి పదిహేను రోజుల చివర్లో అంటే, సంక్రాంతి సమయంలో ఉత్తరాయణం మొదలవుతుంది. దీనినే ఉత్తరాయణ పుణ్యకాలం అనీ అంటారు. ఈ సమయంలోనే పంట చేతికి వస్తుంది. అందుకే సంక్రాంతి వేళ సూర్యారాధన చేస్తూనే ఆహారాన్ని ప్రసాదించే నేలతల్లినీ అందమైన రంగవల్లులతో, పూజలతో పూజిస్తారు. భోగితో మొదలై ముక్కనుమతో ముగిసే

హరిహరులకు ప్రీతికరమైనది- కార్తిక మాసం. హరి స్థితికారకుడు. హరుడు శుభంకరుడు. వీరిద్దరి ఆరాధన అంటే- మనం చరించే ‘స్థితిగతి’ సవ్యంగానూ, చేసే ప్రతీ పనీ శుభాలనిచ్చేదిగానూ ఉండాలనే ఆశయసిద్ధి కోసం అంతర్ముఖయానం గావించుకోవాలన్న దానికి ప్రతీక కార్తిక మాసమని అంటారు. కార్తిక స్నానం, వ్రతం, దీపం, పౌర్ణమి, సమారాధన, ఉపవాసాలు, జాగరణలు భక్తితత్త్వాన్ని పెంచుతాయి. కార్తికంలో ప్రాత:కాలపు స్నానాలకు ఎంతో ప్రశస్తి ఉంది. ఆ సమయంలో చేసే స్నానాన్ని రుషీ స్నానం అంటారు. కాబట్టి

భవిష్యత్తుకు ఓ ఆకారమంటూ ఉంటే అది స్త్రీ రూపంలోనే ఉంటుంది. అదే- శక్తి స్వరూపం. శక్తి.. అనంతతత్త్వానికి ప్రతీక. ఆ శక్తి స్వరూపిణికి మరెవరో సాధికారత కట్టబెట్టలేదు. తనకు తానే అధికారాన్ని సృష్టించుకుంది. సృష్టించడం అనేది ఆమెకు మాత్రమే తెలిసిన విద్య. విధాత బొమ్మను మాత్రమే చేయగలడు. ప్రాణం పోసేది మాత్రం శక్తి స్వరూపిణి అయిన మూలపుటమ్మే!. ఆమె సరస్వతిగా- విజ్ఞాన స్వరూపం. ఆమె పార్వతిగా- అధికార స్వరూపం. ఆమె లక్ష్మిగా- సంపద స్వరూపం. నిజానికి ముగ్గురు మూర్తులున్నట్టు కనిపిస్తారు కానీ, ఉన్నది ఒక్కటే

విఘ్నేశ్వరుడు జ్ఞానానికి ప్రతినిధి. వివేకానికి ప్రతీక. ఏనుగు తల నుంచి ఎలుక వాహనం వరకు.. ఆయనలోని అంగాంగమూ అమూల్యమైన పాఠమే. గుమ్మడి కాయంత తల.. గొప్పగా ఆలోచించాలని చెబుతోంది. చాటంత చెవులు.. శ్రద్ధగా వినమని చాటుతున్నాయి. తొండం.. విఘ్నేశ్వరుడి తొండం పైకి మెలితిరిగి ఉంటుంది. ఎదిగేకొద్దీ ఒదిగి ఉండాలనే తత్త్వానికి ఇది సూచిక. మనకున్న శక్తిసామర్థ్యాలను, తెలివితేటలను మంచి పనులకు వినియోగించాలని ఇది చెబుతోంది. బుల్లి నోరు.. వీలైనంత తక్కువగా మాట్లాడమంటోంది. చిన్ని కళ్లు.. సూటిగా లక్ష్యానికే గురి పెట్టమంటున్నాయి. బానపొట్ట..

అరమరికలు లేని హృదయపూర్వక హితం- స్నేహితం. మన జీవితంలో పెరిగే వయసు.. గడిచిపోయే కాలాన్ని బట్టి స్నేహితులు మారుతుంటారు. కానీ, స్నేహం విలువ మాత్రం మారదు. ఒక వయసు వచ్చేసరికి తల్లిదండ్రులే స్నేహితులుగా మారుతుంటారు కూడా. కానీ, మన జీవితంలో నిజమైన స్నేహితుడు మాత్రం భగవంతుడే. భగవంతుడు నిత్య చైతన్య స్వరూపి. దేవుడిని అర్చించడానికి మన పెద్దలు ‘నవవిధ భక్తులు’ బోధించారు. వాటిలో అత్యంత ముఖ్యమైనది- ‘సఖ్య భక్తి’. సఖ్యం అంటే స్నేహం. అంటే, భగవంతుడినే స్నేహితుడిగా