శ్రీగర్గ భాగవతంలోని కథ. ఒకనాడు ముద్దుకృష్ణుడిని ఒడిలో కూర్చుండబెట్టుకుని ఆడిస్తోంది మహాభాగ్యశాలి అయిన యశోదాదేవి. అప్పుడు తృణావర్తుడనే రాక్షసుడు పెద్ద సుడిగాలి రూపంలో అక్కడకు వచ్చి చుట్టుముట్టాడు. ఉన్నట్టుండి కొండంత బరువెక్కిన చిన్ని కృష్ణుడి భారం భరించలేక యశోద అతడిని నేలపైకి దించింది. జంతువులు, ప్రజలు, ఇంటి పై కప్పులు సైతం ఆ పెనుగాలికి ఎగిరిపోసాగాయి. ధూళి రేగగా, శ్రీకృష్ణుడు యశోదకు, గోపికలకు కనిపించలేదు. ఆందోళనతో వారు ఆ పరమాత్ముని కోసం

శ్రీకృష్ణదేవరాయల విరచిత ‘అముక్తమాల్యద’లోనిదీ కథ. అది కలియుగం ప్రారంభమైన 46వ సంవత్సరం. పాండ్య దేశంలో శ్రీవల్లిపుత్తూరు అనే భవ్య నగరం ఉండేది. ఆ నగరం మింటినంటే మేడలతో, హంసల క్రీంకారాలు ధ్వనించే కొలనులతో, బాతులకు ఆశ్రయమైన కాలువలతో, ఉద్యానవనాలతో, మామిడి, అరటి మొదలైన తోటలతో అతి రమణీయంగా ఉండేది. నాలుగు వర్ణస్థులు సుఖశాంతులతో ఉండేవారు. ఆ ఊరి స్త్రీలు మేనికి పసుపు పూసుకుని, చెరువులో స్నానమాడి ఆ ఊరి దేవుడైన శ్రీమన్నారు

పూర్వం ఒక రాజ్యంలో ఓ జూదరి ఉండేవాడు. అతడికి జూదం ఆడటం తప్ప మరో వ్యాపకమంటూ లేదు. చివరకు ఆ వ్యసనాన్నే వృత్తిగా మార్చుకుని జీవితాన్ని గడిపేస్తుండే వాడు. పైగా దేవతలను, బ్రాహ్మణులను నిత్యం నిందిస్తూ ఉండేవాడు. జూదమే కాదు.. లోకంలోని చెడు వ్యసనాలన్నిటికీ అలవాటై తిరుగుతుండే వాడు. ఇదిలా ఉండగా, ఆ జూదరి ఒకనాడు జూదంలో చాలా ధనాన్ని గెలుచుకున్నాడు. దాంతో అతడి మనసు సంతోషంతో పొంగిపోయింది. ఆ ఆనందంలో

నరనారాయణుడు జంట మహర్షులు. విష్ణువే రెండు రూపాలుగా పుట్టడం వల్ల వీరిద్దరూ స్నేహంగా ఉంటూ బదరికావనంలో వెయ్యేళ్లు తపస్సు చేశారు. ఇంద్రుడు వీరి తపస్సును భగ్నం చేయడానికి చేయని ప్రయత్నం లేదు. చివరి అస్త్రంగా మన్మథుడిని ప్రయోగించాడు. మన్మథుడు బదరికావనంలో అడుగిడగానే అక్కడ వసంతం వచ్చినట్టయింది. ఆ కోలాహలానికి నరనారాయణులు కళ్లు తెరిచారు. చూడగా- పదహారు వేల మంది అప్సరసలు మన్మథుడితో సహా కనిపించారు. నరనారాయణులు ఏమాత్రం స్పందించకుండా, ఆ