శివపూజతో చతుర్విధ ముక్తిలు
మనిషి శివుడిని నిష్కల్మషంగా పూజించా లనుకుంటే, తన ఆత్మ అంతా శివుడే నిండి ఉన్నట్టు భావించాలి. మనిషి శివారాధనలో చతు ర్విధ ముక్తిలూ పొందుతాడని భగవత్పాదుల ఉపదేశం.
భక్తుడు తానే శివుడై చేసే పూజలో శివుడి సారూప్యం (సమాన రూపం) ఉంటుంది. అందుకే ఇది ‘సారూప్య ముక్తి’.
శివభక్తులతో సాహచర్యం చేస్తూ శివా లయాలను సందర్శించడం వల్ల శివుడి సమీ పానికి చేరుకున్నట్టు అవుతుంది. కనుక ‘సామీప్య ముక్తి’.
ఈ ప్రపంచం అంతా శివమయమే కాబట్టి, ఈ లోకంలో తానూ ఉన్నందుకు మనిషికి ‘సాలోక్య ముక్తి’ లభిస్తుంది.
శివారాధన వల్ల శివుడితో మానసికమైన అనుసంధానం ఏర్పడుతుంది. ఈ కార ణంగా ‘సాయుజ్య ముక్తి’ లభిస్తుంది.
ఇలా శివుడి పూజ వల్ల చతుర్విధ ముక్తు లనూ ఇహలోకంలోనే పొందు తున్న మనిషి ధన్యుడు.
మానవ జీవనం భోగమయంకాదు.. త్యాగమయం కావాలి
శివుడి అర్చనలోని వస్తువులన్నీ మనకు ఆయన ప్రసాదించినవే.
శివ జటాజూటంలోని గంగానది నీళ్లను అనుగ్రహిస్తుంది.
శివుడి నేత్రమైన సూర్య కిరణాల వల్ల పూలు లభిస్తున్నాయి.
శివుడి తలపైన గల చంద్రుడి దయతో పండ్లు లభిస్తున్నాయి.
బిల్వ దళాలు చేతికి అందుతున్నాయి. ఇవన్నీ శివ ప్రసాదాలే..
ఇలా శివుడు మనకు ఇచ్చిన సంపద లన్నింటినీ ఆయనకే అర్పించడం శివార్చన. దీని పరమార్థం ఏమిటంటే- ఈ ప్రపంచంలోని సంపదలన్నీ స్వార్థం కోసం కాదనీ, అవి సమస్త ప్రాణుల సుఖ సంతోషాల కోసం పరమేశ్వరుడు సృష్టించినవని గ్రహించడం. మానవ జీవనం భోగమయం కారాదని, త్యాగమయం కావాలని తెలియ చేసే మహా పర్వమే- మహా శివరాత్రి.
అను నిత్యం మంగళకరమైన భావాలను మనిషి తన ఎదలో పదిలం చేసుకోవాలి. జీవితాన్ని ఒక పూజా కుసుమంగా రూపొం దించాలి. తనలో అందరినీ, అందరిలో తననూ చూసుకుని ఈ ప్రపంచాన్ని శివుడిగా భావిం చడమే మనిషి కర్తవ్యం.
మహా శివరాత్రి పర్వదినం అందచేసే సందేశం ఇదే. ఈ శివ భావనతో పరమశివుడిని ఆరాధిస్తేనే లోకమంతా శివ (మంగళ)
మయం అవుతుంది.
పరమేశ్వరుడే సాక్షాత్తూ శివరాత్రి వ్రత ప్రభా వాన్ని గురించి పార్వతీదేవికి ఈ కథ ద్వారా చెప్పాడు.
పూర్వం ఒక పర్వత ప్రాంతంలో ఒక బోయ వాడు ఉండేవాడు. ఉదయాన్నే వేటకు వెళ్లడం, సాయంకాలానికి ఏదో ఒక మృగాన్ని చంపి దానితో తన కుటుంబాన్ని పోషించుకోవడం అతని వృత్తి. అయితే, ఒకరోజు ఉదయమే వెళ్లిన ఆ బోయకు చీకటి పడే వేళకైనా ఒక్క జంతువూ దొరకలేదు. దాంతో అతను నిరాశగా ఇంటిముఖం పట్టాడు. అలా వస్తుండగా దారిలో అతనికి ఒక సరస్సు కనిపించింది. రాత్రిపూట ఏదైనా జంతువు అక్కడకు నీళ్లు తాగడానికి వచ్చి తీరుతుందని, అప్పుడు దాన్ని తాను సంహరించవచ్చునని అనుకుని, ఆ సరస్సు పక్కనే ఉన్న ఒక చెట్టెక్కి కూర్చున్నాడు. ఈ క్రమంలో తన కంటి చూపునకు అడ్డంగా వస్తున్నాయనే భావనతో ఒక కొమ్మ ఆకు లను తుంచి కిందపడేశాడు. పైగా ఆ బోయవాడు ఊతపదంగా ‘శివ.. శివ’ అంటుండే వాడు. అలా అనడం మంచో చెడో అతనికి తెలియదు. కానీ, ఆ సమయంలో అలా అంటూనే కాలం గడిపాడు. అలా గడిపిన రాత్రి శివరాత్రి పర్వదినమని కూడా ఆ బోయకు తెలియదు.
రాత్రి వేళ మొదటి జాము గడిచాక ఒక ఆడ జింక నీళ్లు తాగేందుకు సరస్సు వద్దకు వచ్చింది. దాని మీదకు బాణాన్ని ఎక్కుపెట్టాడు బోయ. అయితే, ఆ జింక తాను గర్భం దాల్చానని, తనను చంపడం అధర్మమని, వదిలిపెట్టాలని బోయవాడిని ప్రాధేయపడింది. ఒకవేళ మరే జంతువూ నీకు దొరక్కపోతే, తానే ఆహారంగా మారతానని అంది. మామూలుగా అయితే అతని మనసు క్రూరంగా ఉండేదే. కానీ, ఆ జింకను చూడటం, పైగా అది మానవ భాష మాట్లాడే సరికి బోయవాడు దాన్నేమీ చేయలేకపోయాడు. అలా రెండోజాము కూడా గడిచింది. అప్పుడు ఇంకొక ఆడ జింక అటుగా వచ్చింది. దాన్ని సంహరించాలనుకునే లోపలే అది కూడా మానవ భాషలో తాను తన భర్తను వెతు కుతూ విరహంతో కృశించి ఉన్నానని, పైగా బక్క చిక్కిన తన శరీర మాంసంతో నీ కుటుంబానికి ఆకలి కూడా తీరదంటూ తనను విడిచి పెట్టాలని కోరింది. ఒకవేళ మరికాసేపటి దాకా ఏ జంతువూ నీకు దొరకకపోతే తానే తిరిగి వస్తానని, అప్పుడు సంహరించుకో అని కూడా అంది. జింక మానవ భాషలో ఇదంతా మాట్లాడేసరికి బోయవాడు ఆశ్చర్య పోయాడు. సరేనని వేచి చూస్తుండగా, మూడో జాము గడిచే సరికి ఒక మగ జింక అతనికి కని పించింది. దాన్ని బాణంతో కొడదామని అనుకునే లోగానే, ఆ మగ జింక కూడా మానవ భాషలో మాట్లాడింది.
రెండు ఆడ జింకలు ఇటుగా వచ్చాయా? అని ఆ జింక బోయవాడిని అడిగింది.
Review మహా శివరాత్రి.. మహా సందేశం.