మన తెలుగు నాట పిల్లల మనో వికాసానికి చిన్ననాటే బాట వేసేవి.. అందమైన ఆటపాటలే. మన పిల్లల ఆటపాటలన్నీ సరదాకీ, కాలక్షేపానికీ మాత్రమే కాదు.. వారిలో వికాసం కలిగించేందుకే.. అటువంటి తెలుగింటి ఆటపాటల పరిచయమే… ఈ శీర్షిక
పక్కా ఫకీరు
ఒంటెల దోలుకుపోయే వా రొక
కుంట గట్టుపై జేరారు
కుంటి ఒంటె గనుపడుటలేదంటూ
గుద్దులాడుకోసాగారు
ఆ సమయానికె ఫకీరువా డొక
డటకె వచ్చి కూర్చున్నాడు
ఆ అయ్యలు ‘మా ఒంటె గన్పడిన
దా?’ యని ఫకీరు నడిగారు
‘కుంటి కాలిదేనా?’ యని సాహే
బంటే, వా‘రవు’నన్నారు
‘ముందరి పండ్లూడినదేనా?’ యన
అంద‘రదే సు’మ్మన్నారు
‘బియ్యము మేసేదేనా?’ యన నా
యయ్యలు చంకలు గొట్టారు
‘ఏదేదీ యెటు పోయిం?’దంటూ
ఎగబడి ఫకీరు నడిగారు
‘ఒంటె స్వరూపము మాత్ర మ్మాతడు
కంటజూడలే’దన్నాడు
‘నిజము చెప్పు’మని బతిమలాడినా
‘నే నెరుగను పొం’డన్నాడు
వీరు నల్వు రా ఫకీరువాణ్ణొక
పెద్దమనిషికడ జేర్చారు
పెద్దమనిషి ‘నిజమాడుము లేదా
గుద్దులు పడతై’ యన్నాడు
ఫకీరు దండము పెడుతూ ‘సత్యము
బాబయ్యా! విను’మన్నాడు
‘చెలిక బురదలో నొంటె కాలి జా
డలు మూడే గనిపించినవి
అందుచేత నది తప్పక కుంటిది
యై యుంటుందనుకొన్నాను
గరిక మేయునపు డిరుప్రక్కలు దెగి
సరిగ మధ్య దెగకుండుటచే
పైవో క్రిందవొ తప్పక ముందరి
పండ్లూడిన వనుకొన్నాను
చిత్తు బెత్తుగా జారిన బియ్యము
చీమలు కరచుక పోతుంటే
మస్తుగ వీపున బియ్యపు నూకల
బస్తా లెత్తారనుకొన్నా’..
అంటుండగనే వెలవెల బొయ్యా
రయ్యలు మియ్యలు గూడాను
రావోయ్‍ పోవో యంటూ ఎవ్వరి
త్రోవను వారలు పొయ్యారు.
రోకటి పాటలు
సూర్యుడూ యిచ్చిన చుక్క మెట్టిల్లు
సువిదరో మా కాళ్లు చుక్కలై మెరసు
నారాయుడిచ్చినా నల్లబూసల్లు
నాతిలో నా మెళ్లో నానులై మెరసు
పరమేశుడిచ్చినా పసుపు కుంకమ్ము
పణతిరో నా నొష్ట పద్మమై మెరసు
యిరుసు విరిగిన బండి యింటికే రాదు
మనసు విరిగిన బుద్ధి మరి కట్టుబడదు
తమలపాకుల కట్ట లెక్కెట్టరాదు
తమ్ముడన్న మాట తప్పుపట్టరాదు
రోటినిండా పోసి రోకళ్లు పట్టి
రోటికి మ్రొక్కను లోభితనమేమి?
రోటికింద పాలు రోటికెక్కసము
తల్లి లేని బిడ్డ ధరణి కెక్కసము
ఉసిరికాయలు తిన్న రుచులేమి తెలుసు?
పసిబిడ్ల పెండ్లాడిన బలమేమి తెలుసు?
చెలికత్తె తీపయిన చెరుకు తీపయిన
తల్లిపాలు విషమైన జగమెట్లు మెచ్చు?
ఉల్లిపువ్వుంతైన మల్లెపువ్వు కాదు
వేళ్ల ఎంత చక్కనిదైన యిల్లాలు కాదు.
Review పిల్లల ఆటపాటలు.