ఇది వ్యవసాయదారుల్లో ఎక్కువగా వాడుకలో ఉన్న సామెత. నేలలో విత్తనాలు చల్లితే కొన్నాళ్లకు అవి మొలకలెత్తుతాయి. ఆ చిన్న చిన్న మొక్కలను మరో చోట పాతడానికి ఉపయోగిస్తారు. వాటిని నారు అంటారు. ఈ నారు వేసినపుడు, బాగా ఎండ కాస్తే నీటి తడులందక అవి ఎండుముఖం పడుతుంటాయి. అప్పుడు వాటిని బతికించుకోవడానికి రైతులు పడే ఇబ్బందుల నుంచే ఈ సామెత పుట్టిందని భావించాలి.
అయితే, ఈ సామెత రెండు విధాలుగా పుట్టుకొచ్చిందని అంటారు.
ఒకటి-బతకడం, బతికించుకోవడం అనేవి అంతా మన చేతుల్లోనే ఉందను కోవడం, ఆ గర్వంతో విర్రవీగడం వెర్రితనం. అంతా దైవానుగ్రహంతోనే జరుగుతుందనేది సత్యం. మనం ఎన్నాళ్లు బతుకుతామో, ఈ భూమ్మీద ఎన్నాళ్లు
ఉంటామో మనకే తెలియదు. కాబట్టి దైవంపై భారం వేసి.. ‘ఈ పుట్టుక ఇచ్చిన వాడు బతుకును కూడా ఇస్తాడు’ అనే ఆశాభావంతో బతకడమే మన కర్తవ్యం కావాలనేది ఈ సామెత బోధించే తత్వం. పుట్టించిన వాడే మన మంచి చెడ్డలు చూస్తాడనే భరోసాతో పుట్టిన సామెత ఇది.
రెండు- మనది వ్యవసాయ ప్రధాన దేశం. అయితే, సాగునీటి వనరులు అంతగా, అన్నిచోట్లా అందుబాటులో లేవు. దీంతో రైతులు పంటలు వేసి ఆకాశం వైపు వర్షాల కోసం ఎదురు చూడటం పరిపాటి. విత్తనాలు విత్తి, వర్షాలు సకాలంలో పడకుంటే, ఆ విత్తనాలు ఎండిపోతుంటే రైతులు ఆశతో మనసులోనే భగవంతుడికి చేసుకునే విన్నపమే ఈ సామెతగా పుట్టిందనేది మరో వాదన.
అటువంటి సందర్భాల్లోనే ‘నారు పోసిన వాడే నీరు పోస్తాడు’ అని వరుణుడిపైనే భారం వేసి రైతులు కాసింత ఊరట పొందుతారు.
Review నారు పోసిన వాడే నీరు పోస్తాడూ.